Zakrzów

Zakrzów, najszybciej rozwijająca się wieś w obecnej gminie Polska Cerekiew, pojawia się w pierwszych dokumentach, około roku 1300, jako ZACRAW, w następnych wiekach – SACRAU, ROSENGRUND. W okresie lokowania była to nieduża osada licząca około 20 kmieci i zagrodników, ale już w 1285 istniał tam kościół p.w. św. Mikołaja. Do dzisiaj wieś zachowała swój pierwotny plan „owalnicy”, relikt osadnictwa wczesnośredniowiecznego. Na początku XVIII wieku Zakrzów należał do Andrzeja Franciszka Zakrzewskiego, który w 1723 roku zakupił Cisek, zaś od ok. 1830 roku do magnata cieszyńskiego hrabiego Larisch von Monnich, który m.in. rozpoczął budowę neogotyckiego pałacu, natomiast w roku 1912 Zakrzów należał do Bolka hrabiego von Halsingen. We wsi od drugiej połowy XVIII wieku istniały dwa młyny. W 1830 roku wieś liczyła 818 mieszkańców, a piętnaście lat później – 1232. W tym samym okresie powstaje majątek rycerski wraz z folwarkiem „Annahof”. Osada o funkcji rolniczej zasłynęła w XIX wieku z hodowli owiec cienko wełnistych – merynosów. Znaczny wpływ na rozwój i kształt przestrzenny wsi, miało wybudowanie pod koniec XIX wieku kolei i dworca kolejowego.

W 2005 roku wieś, jako jedna z trzech miejscowości w gminie, przystąpiła do programu „Odnowa Wsi w Województwie Opolskim". W 2007 roku powołano tam również "Stowarzyszenie Odnowy Wsi Zakrzów". We wsi znajduje się Kościół Parafialny p.w. Św. Mikołaja, wybudowany w 1831 roku, kaplica zbudowana około roku 1805, stacja Caritas, dzięki której świadczona jest pomoc społeczna i rehabilitacyjna osobom z pobliskich miejscowości, jak również kilka sklepów zaopatrujących mieszkańców w towary żywnościowe. W czynie społecznym wybudowano boisko do siatkówki plażowej, często wykorzystywane przez młodszych i starszych mieszkańców wioski. We wsi znajduje się również oddział zamiejscowy Publicznego Przedszkola w Polskiej Cerekwi, do którego uczęszczają dzieci z Zakrzowa